Sensiz ve Yalnızdım şiiri
Tuğbam » Şiir » Sensiz ve Yalnızdım şiiri

Sensiz ve Yalnızdım şiiri


Bu yazı

tarihinde

tarafından yazılmıştır.

Son güncellenme tarihi:

“Sensiz ve Yalnızdım” şiiri, doğanın dingin ve büyüleyici atmosferi içinde hissedilen derin yalnızlık ve sevgiliye duyulan yoğun özlem duygusunu yalın ancak dokunaklı bir dille ifade ediyor. Şair, ay ışığının denizi aydınlattığı huzurlu bir gecede ve tan vaktinde martıların özgürce uçtuğu bir sabahta, sevdiği kişinin hayalini zihninde canlandırırken, onun yokluğunun yarattığı boşluğu ve içindeki fırtınaları çarpıcı bir şekilde ortaya koyuyor. İşte, Sensiz ve Yalnızdım şiiri sözleri:

Sensiz ve Yalnızdım

Ay ışığı gökyüzünden boşalırcasına
Aydınlatıyordu mas mavi denizi
Ve sanki resmin görünüyordu
Parlayan maviliklerin üstünde
Yine sensiz ve yalnızdım.

Tan vakti martılar uçuşuyordu
Maviliklerin üstünde
Fırtınalar esiyordu yüreğimde
Yine sensiz ve yalnızdım..

Ayrıca bkz. Acı şiirler.

Bu makale faydalı oldu mu?
EvetHayır
Reklamlar

Bu Yazıyı Paylaş

Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir