mezopotamya şiiri

Bu sayfamızda necat iltaş tarafından yazılmış anadolu şiirleri kategorisindeki mezopotomya şiirini yayınlayacağız. Buyrun Mezopotamya şiiri:

MEZOPOTAMYA

Ben Mezopotamya !…
Asya`nın nazlı kızı .
Bereketin, bolluğun ve sevdaların diyarı …
Sevgi ve kin ,
Öfke ve hırs ,
Savaş ve barış bende anlamlandı .
Bende vücut buldu ruh ,
Tarih benimle başladı ..

Özgürlük göbek adımdır ,
Dağlarımda ve ovalarımda ,
Zümrüt yeşilinde
Ve güneşin sihirli renklerinde ,
Rüzgarın o karşı konulmaz ,
Muhteşem ritminde bir kısrak olur ,
Fırat` la yarışır ,
Dicle`de dinginleşirim ..
Nemrut`ta kara kartalın kanatlarında
Tanrılara meydan okurum …
Eridu`da Gılgameş olur,Enkidu`yu ehlileştiririm ,
Hammurabi olur 282 ile düzen getiririm …
Tanrıça İştar benimle aşık atamaz ,
Çünkü özgürlük ve sevdanın pınarı benim ..
Çünkü ben Mezopotamya`yım
Asya` nın nazlı ve biricik kızı .

Güneş ;
Önce
Ve en güzel bende doğar .
Yayılır çekinmeden ,
Çırılçıplak dolanır gün boyu
Ovalarımda , dağlarımda …
Kah bir kelebeğin kanadında ,
Kah yeni doğan bir kuzunun yanıbaşında ,
Bazen tohuma duran bir çiçeğin tomurcuğunda
Bazen de İzlo`nun doruklarında akşamı getirir …
Vedalaşırken batımda ,
Mor gecede ayın en güzel yüzüne emanet eder beni ,
Ertesi günde buluşmanın sevgi ve coşkusuyla …
Çünkü ben Mezopotamya` yım
Güneşin ve ayın maşuku ..

İnsanlarım mert ve sevecen ,
Çünkü benim suyumu içtiler ,
Ekmeklerinde , sevgiyle büyüttüğüm başaklarım
Ayranlarında , sütümle beslediğim ,
Mis kokulu otlarımın tadı var …
Çünkü onlar benim çocuklarım ,
Ruhları bende bedenlendi …
Özgür , mağrur ve sevgi dolu ..

En iyi bağbozumları bende olur ,
En iyi şarabı , en tatlı şırayı ben veririm
Belki de bundandır ,
Benim topraklarımda aşk ,
Sevmek ve sevilmek ,
Şarap tadında olur …
Bundan değilmi ki ;
Babil Kralı Nabukodonosor ,
Sevdası için Mardin` den Şamran` larla
Şıra akıttı yüzlerce mil aşağılara ,
Bundan değilmi ki ,
İskender Zınnar`a ;
Prenses Fahriyye ve Ravza cennet bahçelere ,
Şad Buhari Mardin`e yerleşir ..
Timur, Kustus, Antonius ve daha nicesi ,
Bu sevdanın peşinde topraklarıma kan bulaştırdılar …
İhanet ektiler topraklarıma ;
Kelepçe vurdular çocuklarımın gözyaşlarına …
Dağlarımda ağaç bırakmadılar , çıplak kaldım ,
Utanırım .. ele güne karşı ,
Utanırım .. aya, güneşe karşı
Çünkü ben Mezopotamya` yım ,
Asya` nın nazlı ve özgür kızı ..

İbrahim bende doğdu ,
Sin Mabedinde aya ve yıldızlara yakarırken doğruyu buldu …
Zarathustra, Mani ve Yezidiliğe ben ilham oldum ,
İlk Hıristiyanlara ben kucak açtım
Lorna ve Anastisiupolis ile , İslam` ın yolunu ben açtım
Dermetinan` da Hacı Kemal ,
Kosar` da Hoca İhsan ,Selman-i Pak ve niceleri İslam dediler ;
Moşe Bar Kifo , Hanna Dolabani ;
Hammara` da , Deyrulzafaran` da , Mor Mihail` de Mesih demediler mi ?
Ekmeğim , suyum ve güneşim hepsine yetmedi mi ?
Yetmedi mi ? Zeytinim incirim ve narım ..

Utanırım anamdan , kardeşlerimden , çocuklarımdan
Utanırım güneşten , aydan ve rüzgardan …
Utanırım aç yatan bebelerden , dedelerden ,
Utanırım el kapısında iş dilenen civanlardan ,
İçtiği suya pislik bulaşmış analardan , babalardan utanırım ..
Çünkü ben Mezopotamya` yım
Asya` nın nazlı ve mağrur kızı …

Necat İLTAŞ