Cemal Safi: Başkentin Ufkunda şiiri
Tuğbam » Şiir » Cemal Safi: Başkentin Ufkunda şiiri

Cemal Safi: Başkentin Ufkunda şiiri


Bu yazı

tarafından yazılmıştır.

Son güncellenme tarihi:

Cemal Safi’nin “Başkentin Ufkunda” şiiri, sevilen birinin yokluğunda hissedilen derin hüzün, yalnızlık ve çaresizlik duygularını, Ankara şehrinin atmosferiyle harmanlayarak etkileyici ve dokunaklı bir şekilde okuyucunun kalbine taşıyor. Şair, sensiz geçen bir günün ardından çöken sessizliği, doğanın hüzünlü yansımalarını, kaderin acımasızlığını ve ölümün soğukluğunu dile getirirken, kaybolan mutluluğun ardından duyulan yoğun özlemi ve sevdiği kişinin geri dönüşüne dair zayıf bir umudu içten ve samimi bir şekilde ifade ediyor. İşte, Cemal Safi Başkentin Ufkunda şiiri sözleri:

Başkentin Ufkunda

Vakit sensiz geçen günün ertesi,
Sustu tüm kuşların şen şakrak sesi,
Zevk sefa mevsimi, yas neyin nesi?
Nedendir matem durup dururken?…

Titriyor şebnemler, gül üşür gibi,
Bülbüller derdimi bölüşür gibi.
Hayalin halime gülüşür gibi,
Kollarım boşluğu sarıp dururken…

Bendim mutluluktan uçan güvercin,
Düşler ülkesinden gelen habercin,
Avcılardan uzak bir yuva için,
Toz pembe hayaller kurup dururken…

Gel gör ki kaderin kara yelleri,
Yıktı gönlümdeki tüm emelleri,
Kapımın ecelin soğuk elleri,
Vakitli vakitsiz vurup dururken…

Aşk ne imiş görsen de dönsen de geri!
Ah! Bir gizli girsen de içeri!
Hasretin elinden kanlı hançeri,
Üstüme üstüme varıp dururken!….

Her akşam kaybolup gün batışında,
Beni arıyorum senin dışında,
Hasta kalbim hala her atışında,
Her nefeste seni sorup dururken!…

İçtim derdalan’ın ilk bardağını,
Sıklamen süslerken Elmadağ’ını.
Görüyor gibiyim kor dudağını,
Başkentin ufkunda durup dururken.

Cemal Safi

Ayrıca bkz. Ankara şiirleri.

Bu makale faydalı oldu mu?
EvetHayır
Reklamlar

Bu Yazıyı Paylaş

Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir