Cahit Sıtkı Tarancı: 35 Yaş şiiri

Cahit Sıtkı Tarancı’nın “35 Yaş” şiiri, hayatın orta yaşına ulaşmanın beraberinde getirdiği kaçınılmaz yüzleşmeleri, gençlik yıllarının geri dönüşsüz kaybını, zamanın amansız akışını ve ölümün evrenselliğini derin bir melankoli ve samimi bir iç döküşle okuyucunun kalbine taşıyor. Şair, otuz beş yaşını hayat yolculuğunun tam ortası olarak görerek, geçmişte kalan o coşkulu günlere hüzünle dönüp bakarken, aynada gördüğü değişimi kabullenmekte zorlanır ve geleceğe dair kaçınılmaz sonun melankolik bir kabul edişini sergiler. İşte, Cahit Sıtkı Tarancı 35 Yaş şiiri sözleri:

35 Yaş

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allah’ım (cc) bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç fark ettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı