Mehmet Akif Ersoy Sözleri

Mehmet Akif Ersoy sözleri sayfasında, Mehmet Akif Ersoy’un kısa sözlerini, laf sokmalarını ve eserlerinden en güzel alıntıları okuyacaksınız.

Bir zamanlar biz de millet, hem nasıl milletmişiz. Gelmişiz dünyaya milliyet nedir öğretmişiz.

Budur cihanda en beğendiğim meslek. Sözün odun olsun hakikat olsun tek.

Şehamet dini, gayret dini, ancak Müslümanlıktır. Hakiki Müslümanlık en büyük kahramanlıktır.

Neden azmin bu kadar süreksiz, sen mi yoksa davan mı yüreksiz?

Sahipsiz vatanın batması haktır. Sen sahip çıkarsan bu vatan batmayacaktır.

Ne irfandır veren ahlaka yükseklik ne vicdandır. Fazilet hissi insanlarda Allah (cc) korkusundandır.

Biri ecdadıma saldırdı mı hatta boğarım, boğamazsam hiç olmazsa kovarım.

Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor. Bir hilâl uğruna ya Rab, ne güneşler batıyor.

Ya Rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabahı? Mahşerde mi biçarelerin, yoksa felahı?

Yumuşak huylu isem kim demiş uysal koyunum. Kesilir belki ama çekmeye gelmez boynum.

Ne ibrettir kızarmak bilmeyen çehren, bırak kardeşim tahsili; git önce edep, hayâ öğren.

Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem. Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.

Bu ezanlar-ki şahadetleri dinin temeli, ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.

24 saatten birini Hakka vermeyene insan denilir mi?

Konuşmak bir mana ise susmak bin bir mana. Herkes konuşmasına konuşur lakin sükut yürekli olana.

İslam’ı öyle yaşa ki akıllar dursun. Sen ona buna değil Allah’a (cc) kulsun.

Hayal ile yoktur alışverişim. İnan ki her ne demişsem görüp de söylemişim.

Zannetme ki ecdadın asırlarca uyudu. Nereden bulacaktın o zaman eldeki yurdu.

Cehennem de olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz, bu yol ki hak yoludur dönmek bilmez yürürüz.

Hatırlar mısın? Doğduğun zaman, sen ağlardın gülerdi alem. Öyle bir yaşam sür ki, mevtin sana hande olsun. Halka matem.

Medeniyet dediğin açmaksa bedeninin her yerini. Desene hayvanlar senden daha medeni.

Üç buçuk soysuzun ardından zağarlık yapamam; hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam.

Edepsizliğin başladığı yerde edebiyat biter.

Tükürün cephe-i lâkaydına şarkın, tükürün. Kuşkulansın, görelim gayretleri halkın. Tükürün milleti alçakça vuran darbelere. Tükürün onlara alkış tutan kahpelere.

Felakete sabreyleyenler insandır.

Bekayı hak tanıyan, sa’yi bir vazife bilir. Çalış, çalış ki beka sa’y olursa hak edilir.

Aslını gizleyemez insan, giydiği kaftanlarla. Bilmez ama kendini kandırır, söylediği yalanlarla.

Ya açar nazm-ı celilin bakarız yaprağına, yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına. İnmemiştir hele Kur’an, bunu hakkıyla bilin. Ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için.

Hakiki bahtiyar ancak o ademdir ki, dünyadan giderken mamelek namıyle terk eyler büyük bir nam.

Adam aldırma da geç git, diyemem, aldırırım. Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım.

Hayat için elzem hayatı istihkar.

Hürriyetin, hakkın masun oldukça insansın.

Göz, yumulmakla kör olmaz.

Tarihi tekerrür diye tarif ediyorlar; hiç ibret alınsaydı tekerrür mü ederdi.

İnsanda yok ise edep, neylesin medrese mektep. Okusa alim olsa; yine merkep yine merkep.

Bize, Asım, ne şunun yumruğu lazım, ne bunun. Birinin pençesi ister yalnız kanunun.

Gamsız insanlara eğlence gelirmiş yaşamak. Yüreğin hisli mi işkencedesin, talihe bak.

Adam mısın? Ebediyen cihanda hürsün, gez. Yular takıp seni bir kimsecik sürükleyemez.

Ağlarım, ağlatamam, hissederim, söyleyemem. Dili yok kalbimin ondan ne kadar bizarım.

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım. Hangi çılgın bize zincir vuracakmış şaşarım.

Allah (cc) bu millete bir daha İstiklal Marşı yazdırtmasın.

Artık ikiyüzlüleri sevmeye başladım. Çünkü yaşadıkça yirmi yüzlü insanlar görmeye başladım.

Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak, alçak bir ölüm varsa, eminim, budur ancak.

Aldanma insanların samimiyetine, menfaatleri gelir her şeyden önce. Vaat etmeseydi Allah (cc) cenneti, o’na bile etmezlerdi secde.

Bacımın örtüsü batmakta rezilin gözüne acırım tükürüğe billahi tükürsem yüzüne.

Girmeden tefrika bir millete düşman giremez. Toplu vurdukça yürekler onu top sindiremez.

Şarka bakmaz, garbi bilmez, edepten yok payesi bir kızarmaz yüz, bir yaşarmaz göz bütün sermayesi.

İz bırakanlarla senin aranda basit bir fark var sadece: Onlar ömür boyu gayret ediyorlar; sen ömür boyu hayret ediyorsun.

Bize çağ dışı diyorlar doğrudur; çağlar açtık, çağlar kapattık. Çağlar bizden geri.

Adamın biri Akif’e yaklaşarak sorar: Affedersiniz, sizin için baytar diyorlar. Akif hiç istifini bozmadan cevap verir: Evet, yoksa bir yeriniz mi ağrıyordu.

Gamsız insanlara eğlence gelirmiş yaşamak; Yüreğin hisli mi işkencedesin, talihe bak.

Edepsizliğin başladığı yerde edebiyat biter. Tükürün cephe-i lâkaydına şarkın, tükürün. Kuşkulansın, görelim gayretleri halkın. Tükürün milleti alçakça vuran darbelere.

Adam mısın? Ebediyen cihanda hürsün, gez. Yular takıp seni bir kimsecik sürükleyemez. Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım. Hangi çılgın bize zincir vuracakmış şaşarım.

Ey âdemoğlu bu devir ve Devran’da içinizde hakkı ve hukuku bilen çoktur. Yaptığınız işte hile çok İslamiyet’i sorup da arayan ve yaşayan yoktur.

Mehmet Akif’e sormuşlar. Bu ülke ne zaman gelişir diye? O’da cevap vermiş; Cuma namazına gelen cemaat, sabah namazına da geldiği zaman.

Eski dünya, yeni dünya, bütün akvam-ı beşer kaynıyor kum gibi, tufan gibi, mahşer mahşer yedi iklimi cihanın duruyor karşısında, Ostralya ile beraber bakıyorsun: kanada! Çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk; sade bir hadise var ortada: vahşetler denk.

İki üç balta ayırmaz bizi mazimizden. Ağacın kökü mademki derindir cidden, dalı kopmuş, ne olur gövdesi gitmiş, ne zarar o, bakarsın, yine üstündeki edvarı yarar, yükselir, fışkırıp, afak-ı perişanımıza; yine bir vaha serer kavrulan imanımıza.