Bunalım Sözleri

Bu sayfada bunalım sözleri, psikolojik bunalım yazıları, ruh halim bunalım lafları ve bu konularla ilgili alıntılar yazılmıştır.

Sesini duysam da her an, yüzünü görmek değil özlediğimi bil her an. Hiçbir şey yüzünü görmek gibi değil.

Bunalım modundayım efkarım hat safhada.

Yine akşam oluyor, yine kalbim yanıyor, sensiz bahar gelmiyor. Sevgilim sen olmayınca bahçemde güller açmıyor.

Bıktım bütün çakma kroniklerden.

Attığımız her adım senkronize.

Beyniniz gibi sizde küçüksünüz.

Millet bunalıma girince kendini temizliğe verir. Ben temizlik lafını duyunca bunalıma giriyorum.

Ruhumun fişini çekmek istiyorum.

Bir eski dost gibi hatırla beni. Bir selam ver yeter. Unutmuş olsan da eski günleri, adımı ara sıra an yeter.

Tercümanı yok sessizliğimin.

Sana karşı nötr.

Gece mi soğuk yoksa hayallerimiz mi buz tuttu?

Bir hoşça kala sığdırdı beni, o yerlere göklere sığdıramadığım.

Saçma sapan bir anda, sebepsiz yere gelen yalnızlık ve bunalım hissi. Olum sen ne ayaksın ya?

Buruk hasret dolu geceleri öldüreceğim bir gün, bu ayrılık şarkılarını kurşuna düzeceğim. Seni benden ayırdığı için kaderimi mahkemeye vereceğim.

Çok sıkıldıysan bir mezarlığa git. Ölüler iyi bilir, yaşamak güzeldir.

Seni sordum sokak lambalarına; bekleme boşa gelmez dediler. Boynumu büküp de baktım onlara, halime bakıp zavallı dediler.

Bir gözyaşı düşer toprağa. Toprak anlarda insanı, insan anlamaz insanı.

Güller anlatsın sana olan sevgimi. Güller anlatsın yalnızlığımı, çaresizliğimi, yavaş yavaş eriyen yüreğimi güller anlatsın. Ben anlatamadım güller anlatsın.

Ne diyordu şair; yıkıldı yolunu bekleyen şehir. Artık gelsen de bir gelmesen de bir.

An gelir insan gülerken ağlarmış. Gözyaşları sel olup kalbine akarmış. Kahkaha bir maske derler bilir misin? İnsan sevdiğinden ayrılınca bu maskeyi takarmış.

Denize kıyısı var sanki yüreğimin, hep serin, hep rutubetli.

Önceleri hasreti hiç tatmadım. Yârimden hiç ayrı kalmadım biter diye takvimlere baktım. Zor geldi ayrılık alışamadım.

Canını sıkma. Zorluğun arkası kolaylıktır. Her şeyin bir vakti ve takdiri vardır.

Hep kalanlara gidenleri kattım. Bir gün yerine geçemediler. O kalanlara gidenleri kattım yine bir tane sen edemediler.

Ağlasam sustuklarım dökülür mü ellerime ellerin gibi?

Bir ömür boyu seninleyim desende istemem artık. Çünkü sen rüzgarın coşturduğu bir toz bulutusun. Bugün bana esersin yarın ellere.

Kırılan sigara bile olsa duman vermiyorsa eğer, kırılan kalpten sevgi bekleme.

Aşkımız su üzerine yazılan bir masaldı, göz kırpımı kısalığında kelebeğin ömrü uzunluğundaydı. Kalbimizde bir ömür boyu çekeceğimiz yaralar bıraktı.

Gönlüm deniz değil ki, efkarım sahile vursun.

Adını kalbime aşkla kazımıştım, boş ver aldırma belki bir gün silerim. Güzel bir rüyayı gerçek sanmıştım. Seni sevdiğim için özür dilerim.

İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?

Bir gün seni unutmak zorunda kalırsam aşkımın küçüklüğüne değil, çaresizliğimin büyüklüğüne inan.

Eski insanlar birbirine ilaçtı. Günümüz insanları ise devasız birer dert.

Sen sigara dumanın altında yana yana en sonunda kül oldun. Sen kibritin hiç yanmayan ucundan birinin hayatından geçmiş oldun.

Değişimler her zaman bunalım anlarında gerçekleşirler.

Yıprandım bittim kalmadı yaşamak için dermanım, gözlerine bakıp ağladım ama beni hiç anlamadın.

Boşuna mutlu olmaya çalışmayın, çalıştığınız yerden sormuyorlar.

Ben bana inananı hiç yarı yolda bırakmadım. Yarı yolda bırakanı da bir daha adam yerine koymadım.

Kaybedecek bir şeyi kalmayınca kendini kaybediyor insan.

Hep kalanlara gidenleri kattım. Bir gün yerine geçemediler. O kalanlara gidenleri kattım yine bir tane sen edemediler.

Kimseden bir şey bekleme, böylece asla hayal kırıklığı yaşamazsın.

Hüznümü ikiye böldüm. Birini sabah, birini gece yaşıyorum. Bu saatten sonra kimseyi çekemem ben, kendi yükümü zor taşıyorum.

Giyinip boyansan da, renkler üzerinde solar ruhun siyahsa.

Önceleri hasreti hiç tatmadım. Yârimden hiç ayrı kalmadım biter diye takvimlere baktım. Zor geldi ayrılık alışamadım.

Dışımda kahkahalardan bir suret, içimde kan ağlayan bir çocuk var.

Bir ömür boyu seninleyim desende istemem artık. Çünkü sen rüzgarın coşturduğu bir toz bulutusun. Bugün bana esersin yarın ellere.

Kalp kırılganlığı bir süre sonra geçer de, incinen gurur bir türlü iyileşemez.

Ölmek dünyada unutulup gitmekmiş. Ölmek bir kefen giymekmiş. Ölmek o soğuk o korkunç ve o kara toprağa girmekmiş. Yok be aşkım asıl ölmek sensizlikmiş.

Tugba Karaca

Heidelberg Ruprecht Karls üniversitesinden 2008 yılında mezun oldum. İngilizce, Almanca ve Türkçe bilmekteyim. Almanya’da ikamet ediyorum. Çeşitli sitelerde yazılar yazarak başladığım gazetecilik serüvenini serbest gazeteci olarak devam ettirmekteyim. Güzel sözler, şiirler ve çeşitli konularda 2008 yılından beri Tugbam.com sitesinde yazmaktayım.